Αχ, αυτά τα ηλεκτρονικά βιβλία.
Μάλλον άβολα ακόμη, σε σχέση με τα παλαιομοδίτικα τα έντυπα…
Ιδίως για πενηντάρηδες σαν κι εμένα βιβλιοφάγους που θέλουμε να έχουμε το φυσικό αντικείμενο στα χέρια μας, να χαϊδέψουμε το φύλλο, να μυρίσουμε το χαρτί, μια σχέση ίσως διεστραμμένα ερωτική, αλλά τόσο συνηθισμένη.
Ας επιστρέψω όμως στον 21ο αιώνα.
Δεν έχω μπει ακόμη στον πειρασμό να αγοράσω ψηφιακή συσκευή ανάγνωσης, ίσως με συγκρατούν οι (ιδεολογικής υφής) αντιρρήσεις μου.
Για να ο πω χωρίς υπεκφυγές, αφού υπάρχουν οι φορητοί και τα μικρούλια netbooks, προς τι να ελαφρώσω την τσέπη μου κατά τουλάχιστον τριακόσια ευρώ για ένα ηλεκτρονικό μαραφέτι που δεν κάνει και πολλά πράγματα, από το να πλουτίζει την Amazon;
Μπαίνω λοιπόν από τον υπολογιστή στον ιστότοπο
http://www.childrenslibrary.org/
για να βρω την εικονογραφημένη διασκευή του ποιήματος Harlem του Αμερικανού Walter Dean Myers, η οποία διατίθεται προς ανάγνωση δωρεάν.
Σημειωτέον ότι δεν τυπώνεται ούτε αντιγράφεται, απλώς διαβάζεις το 32 σελίδων βιβλιαράκι στην οθόνη σου.
Δεν είναι και άσχημα, και γλιτώνει και κάποιο δένδρο το κόψιμο, λόγω της περιττής εκτύπωσης!
Πρόκειται για την πρώτη μου επίσκεψη στη ψηφιακή βιβλιοθήκη childrenslibrary.org, αφού χτες είχα μαρκάρει το βιβλίο στο
http://delicious.com/epninos
για να μην το ξεχάσω.
Στην αρχή η πλοήγηση δύσκολη. Σα χαμένος.
Πάντως οι σελίδες φορτώνουν γρήγορα ακόμη και με την αργή ADSL σύνδεση που διαθέτω.
Πρώτη εντύπωση μόλις εμφανιστεί το βιβλίο… ξαφνιάζομαι αμέσως με την ολοζώντανη εικονογράφηση, πιο εντυπωσιακή άραγε κι από το βιβλίο;;;
Το κείμενο σε μερικά σημεία δυσανάγνωστο, χρειάζεται μεγέθυνση, πάνω κάτω τα βελάκια, αριστερά - δεξιά οι σελίδες, μέχρι να βρω το κατάλληλο μέγεθος..
Επιτέλους τα καταφέρνω, οι σελίδες «ξεφυλλίζονται» πια εύκολα, η ανάγνωση
γίνεται τώρα ικανοποιητική, μπορώ να συγκεντρωθώ επιτέλους στο κείμενο, να χαρώ τις εικόνες, στο μυαλό μου και στη σελίδα.
Αργότερα ανακαλύπτω τη δυνατότητα να εμφανίζω μονή τη σελίδα ή διπλή, όπως με βολεύει.
Μετά χρησιμοποιώ το αξεσουάρ της εμφάνισης όλως των σελίδων σε μικρογραφία σε μία οθόνη, εύκολα επομένως ανατρέχεις σε προηγούμενες σελίδες.
Και το βιβλίο, πού πήγε; Πώς ο ξανακατεβάζω… από το ράφι;
Καλά, ας συνηθίσω στην ιδέα.
Δεν είναι κτήμα μου. Δεν έχει καν υλική υπόσταση. Κομματάκια (bits) πληροφορίας είναι που ταξιδεύουν στον κυβερνοχώρο. Που μπορώ όμως ανά πάσα στιγμή να τα ανακτήσω μέσω του διαδικτύου.
Τα ράφια της προσωπικής μου βιβλιοθήκης έχουν αντικατασταθεί από τους δίσκους της ψηφιακής βιβλιοθήκης International Children's Digital Library (ICDL).
Δεν είναι και τόσο δύσκολο.
Μήπως τελικά είναι και πιο βολικό;
Όσο για τη γρήγορη βιβλιογραφική αναζήτηση, ας είναι καλά οι μηχανές αναζήτησης (του διαδικτύου, της συγκεκριμένης ψηφιακής βιβλιοθήκης) αλλά και η τελείως προσωπική μου στο delicious μέσω της ετικέτας ‘ebooks”.
